[OS][Krisyeol] Sweet Sweet Sweet

ข้อมูลเบื้องต้น

     "คริสอย่ามาตลกนะ ออกไปจากห้องเค้าเดี๋ยวนี้เลย เดี๋ยวพี่ซูโฮมาเห็นเข้าเอาไปล้ออีก"

 

 

     ชานยอลพยายามไล่คริสออกจากห้อง ก็พ่อตัวดีนี่สิทำให้รูมเมทเขาตกในตอนเปิดประตูเข้ามา ไอ้เงิงเอ้ยอยากดูอะไรของนายมาเปิดเสื้อเราได้ มันอยู่ในท่าล่อแหลมเกินไป แล้วพี่ซูโฮนี่ดันมาเห็นพอดี ถึงกับตกใจและยกโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรัวๆ นี่ตั้งสติทันได้ไง เพราะอย่างนี้ข่าวว่าเขาได้กับคริสเลยกระพรือทั่วมหาลัยซะแล้ว

 

 

     "ก็เค้ารักชานยอลอยากอยู่ใกล้ๆชานยอลนี่นา"

 

 

     "เค้าจะเชื่อ ถ้าคริสไม่พยายามจะ

สร้างรอยไว้บนคอเค้า"

 

 

     ชานยอลผลักคนที่ตัวกว่านิดหน่อยออก แต่หลังจากซ้อมธนูมาเมื่อบ่าย เขายังปวดแขนไม่หายเลยจึงไม่มีแรงจะผลักคริสไปให้พ้นได้ นึกเจ็บใจอยู่นิดๆ

 

 

     "ไม่ไปใช่ไหม งั้นเค้าไปเองก็ได้"

 

 

     ชานยอลลุกขึ้นแล้วเดินออกไปจากห้องเฉยเลย คริสวิ่งตามพร้อมตะโกนเรียกคนขี้งอนคนนี้ไว้

 

 

     "ชานยอล..."

 

 

     "..."

 

 

     "ชานยอล..."

 

 

     ก็ยังไร้เสียงตอบรับจากคนหน้าสวย จนเมื่อคริสวิ่งมาคว้าแขนของชานยอลไว้แล้วดึงให้หันมามองหน้าเขา

 

 

     "ชานยอลจะไปไหนหรอ?"

 

 

     "กลับห้องน่ะสิ"

 

 

     คริสทำหน้างงแล้วชี้ไปทางที่เขาเพิ่งเดินมาเมื่อกี้ 

 

 

      "ห้องชานยอบทางนั้นนี่"

 

 

     "ก็ใครว่าเค้าจะกลับห้องตัวเองล่ะ"

 

 

     "แล้วจะไปห้องใครล่ะ รู้ไว้นะว่าเค้าไม่ชอบให้ชานยอลไปอยู่ห้องคนอื่น"

 

 

     คริสกอดอกทำหน้างอน จะมีใครบอกไอ้เงิงนี่ไหมว่ามันน่ารักก็จริงอยู่ แต่เวลาคนตัวใหญ่ๆ หน้าเหี้ยมๆแบบนายทำแล้วมันดูตลก แต่ก็น่ารักสำรับชานยอลอยู่ดีล่ะน้า

 

 

     "แล้วถ้าคนอื่นที่ว่าคือคนที่อยู่ตรงหน้าเค้าล่ะ"

 

 

     "จะใครก็ไม่ได้ทั้งนั้นล่ะ"

 

 

     "งั้นกลับห้องตัวเองดีกว่า"

 

 

     "เฮ้ย! อย่าเพิ่งห้องเค้างั้นหรอ ห้องเค้าใช่ไหม"

 

 

     เกลียดคนบ้านี่อะไรทำให้คริสเพิ่งรู้ตัวกันนะว่าที่เขากำลังจะเดินไปนี่มันเป็นห้องของผู้ชายที่ชื่อคริส

 

 

     "เฮ้ย ! จริงดิ ไปกันเถอะ"

 

 

     คริสจับมือชานยอลแล้ววิ่งมาที่ห้องของเขาโดนไม่คิดชีวิต อะไรกันทำไมเขารู้สึกดีอย่านี้ล่ะ ><"

 

 

     

 

 

     ภายในห้องของคริสซึ่งเขาไม่สนใจจะแชร์ห้องกับใครเหมือนชานยอล เพราะเขาต้องการเวลาส่วนตัว และเวลาส่วนตัวนั้นรวมกับเวลาที่อยู่กับคนรักของเขาด้วย

 

 

     "รักชานยอลอ่า"

 

 

     คริสก้มลงกระซิบชานยอลที่ข้างหู ขณะที่พวกเขากำลังน่ังอยู่บนโซฟาตัวยาว มันน่ารักดีนะ ถ้าไม่ติดตรงที่ว่าคริสก็ยังพยายามจะไซร์คอชานยอลอยู่อย่างนี้

 

 

     "คริส เค้าจะอยู่กับคริสจนถึงเช้าเลยถ้าคริสไม่ทำอะไรๆ เค้าจนเกินเลย"

 

 

     "แล้วไอ้อะไรๆที่ว่านี่มันคืออะไรหรอครับ"

 

 

     คริสแกล้งแหย่ชานยอลเล่น เค้ารู้หรอกน่าว่าคนในอ้อมกอดเขาตอนนี้กำลังพูดถึงอะไร แต่เวลาคนตรงหน้าอายแล้วทำอะไรไม่ถูกนี่มันน่ารักสุดๆไปเลยต่างหากเล่า

 

 

     "คริส เค้าจะงอนนะ คริสก็รู้ว่าเค้าหมายถึงอะไรน่ะ"

 

 

     คริสลอยหน้าลอยตา แต่สิ่งที่เค้าเห็นอยู่คือตอนนี้ ชานยอลกำลังทำหน้ายู่แต่สำหรับเขามันน่ารักเป็นบ้าเลย เพราะอะไรกันนะที่ทำให้คริสหลงชานยอลได้ขนาดนี้ 

 

 

     "ก็ได้แต่ไม่รับปากว่าจะอยู่เฉยๆได้ตลอดหรอกนะ แต่สัญญาว่าจะไม่ทำอย่างนั้นถ้าชานยอลไม่พร้อม"

 

 

     "จำให้ได้ด้วยที่คริสพูดน่ะ เค้าเก็บไว้ในเมโมรี่สมองเค้าแล้วนะ"

 

 

     "ครับผม ^^"

 

 

     ชานยอลหมั่นไส้คริสที่ทำหน้าตาเจ้าเลห์อยู่ได้เลยจัดการบีบจมูกของคริสไปที โทษฐานที่ทำให้เขาหมั่นไส้

 

 

     "บีบจมูกเค้าทำไมอ่ะ"

 

 

     "หมั่นไส้ คนผีทะเล"

 

 

     "ผีทะเลยยังไงเค้าก็รักชานยอลคนเดียวนะ"

 

 

     "แหวะ ใครจะไปเชื่อ"

 

 

     "ไม่เชื่อหรอ"

 

 

     "ก็ใช่น่ะสิ"

 

 

     "งั้นทำยังไงให้เชื่อดีนะ"

 

 

     สายตาคริสที่มองชานยอลตอนนี้เตรียมที่จะกินอาหารมื้ออร่อยนี้เต็มที่ ทำไมชานยอลถึงรู้สึกขนลุกแปลกๆก็ไม่รู้เหมือนคนตรงหน้าคิดอะไรแปลกๆอยู่แน่ๆ ถึงทำให้ชานยอลเสียวสันหลังแบบนี้

 

 

      ~ Love, Love, Love, Love,Love Giving me ..Love, Love, Love ~

 

 

     เสียงโทรศัพท์ของคริสดังขึ้น ถึงกลับหน้าถอดสีกันเลยทีเดียว อะไรกันเขาสัญญากับชานยอลแล้วว่าจะใช้เสียงเรียกเข้านี้กับชานยอลคนเดียว ทั้งที่เขามีโทรศัพท์สองเครื่องเพราะเครื่องนี้มีเบอร์ชานยอลคนเดียว และโหลดเสียงเรียกเข้ามาตั้ง 0.99 USD เชียวนะ เพื่อใช้กับชานยอลคนเดียวอีกเช่นกัน แต่ตอนนี้ชานยอลไม่ได้โทร แล้วใครกันล่ะที่โทรมา

 

 

     "คริส... นี่หรอที่บอกว่ารักเค้าคนเดียวน่ะ แล้วนี่เสียงโทรศัทพ์นี่มันของใครโทรมากัน"

 

 

     ชานยอลผลักคริสออกห่างจากตัวเอง แต่เสียงโทรศัทพ์ก็ยังดังขึ้นเรื่อยๆ

 

 

     "เชื่อเค้านะ ในเครื่องนี้นอกจากชานยอลไม่มีใครรู้เบอร์เค้าเลยนะ มีแค่ชานยอลคนเดียวที่รู้แม้แต่เค้ายังไม่รู้เลย"

 

 

     "แล้วจะให้เชื่อได้ยังไง หลักฐานมัดตัวขนาดนี้"

 

 

     น้ำตาของชานยอลเริ่มไหลออกมา คริสเหมือนจะมีอาการหนึบๆที่ใจนิดหน่อย นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นน้ำตาของชานยอล แต่ถึงจะเป็นครั้งแรกแต่เขาก็ไม่อยากให้มันเกิดขึ้นอีก น้ำตาไม่เหมาะกับชานยอลที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มของเขาหรอก

 

 

     "เค้าจะเปิดลำโพง แล้วฟังด้วยกันนะว่าใครโทรมา ชานยอลอย่าร้องไห้นะ เค้าไม่ชอบเวลาชานยอลร้องไห้เลย มันทำให้เค้าหายใจไม่ออก"

 

 

     คริสคว้าโทรศัทพ์มาวางตรงหน้าชานยอล แต่ที่แปบกคือเบอร์ที่โทรเข้านั้นเป็นสายของชานยอล แล้วนี่ใครมันโทรมากันครับเนี่ย

 

 

     "เอ่อนี่เบอร์เค้า.."

 

 

     ชานยอลเริ่มหายสะอื้นแล้ว คริสจึงกดรับสายพร้อมเปิดลำโพงขึ้นมา

 

 

     [ เฮ้! คริส นายรู้ไหมว่าชานยอลอยู่ไหนตอนนี้ ชานยอลอยู่กับนายหรือเปล่า ]

 

 

     นี่มันเสียงของพี่ซูโฮนี่นาในใจชานยอลคิด แล้วเบอร์นี้ก็คงจะเป็นเบอร์ของเขาจริงๆ 

 

 

     "ใช่แล้วว่ะซูโฮ ชานยอลอยู่กับฉันนี่แหละ"

 

 

     อย่างที่รู้รุ่นน้องคนเดียวที่คริสอนุญาติให้เรียกชื่อชื่อเขาคือชานยอลมายเลิฟนั่นเอง

 

 

     [ บอกชานยอลด้วยฉันเป็นห่วงมาก นึกว่าเป็นอะไรไป ประตูห้องก็ไม่ปิด โทรศัทพ์ก็ไม่เอาไป ฉันนึกว่ามีใครมาลักพาตัวไปซะอีกที่แท้ก็แกนี่เอง ไอ้เพื่อนไร้มารยาทของฉัน ว่ะฮ่ะฮ่า ]

 

 

     "เออน่า เดี๋ยวฉันบอกชานยอลให้ บ่นเหมือนคนแก่เลยนะ เอาเวลาบ่นไปเคี้ยวหมากดีกว่าไหมวะ"

 

 

     คริสพูดจบแล้วเขาก็ตัดสายโทรศัทพ์ทันที ไม่รอให้ซูโฮได้ด่าเขากลับ

 

 

     "ชานยอล"

 

 

     คริสเรียกคนข้างหน้าเขาที่ตอนนี้กำลังก้มหน้าหนีเขาอยู่ คริสรู้ว่าชานยอลอายไม่น้อยที่ตัวเองเป็นคนผิดเองที่ลืมโทรศัพท์ไว้อย่างนั้นแล้วโทษว่าคริสนอกใจ

 

 

     "เชื่อเค้ายังครับ"

 

 

     "เชื่อแล้วก็ได้"

 

 

     "เค้ากลับห้องก่อนนะ เดี๋ยวพี่ซูโฮเป็นห่วง"

 

 

     ชานยอลจะลุกขึ้นแต่ถูกคริสดึงลงมานั่งบนตักเค้าซะก่อน คริสเอาหน้าพาดไว้บนบ่าของชานยอล ก่อนที่เขาจะขโมยจุ๊บที่แก้มชานยอลเบาๆ

 

 

     "ไม่เอาน่ะคริส เค้าจะกลับห้องแล้ว พี่ซูโฮจะเป็นห่วง"

 

 

     "นี่ชานยอลจะหนีความผิดหรอ"

 

 

     "เค้าไม่ได้ทำอะไรผิดซะหน่อย"

 

 

     ชานยอลก้มหน้า แต่ก็เถียงกลับได้

 

 

     "ผิดสิผิดมากด้วย ผิดที่ไม่เชื่อใจเค้า ผิดที่ขี้งอน ผิดที่ไม่รอบครอบ"

 

 

     "พอแล้วเค้าไม่อยากฟัง"

 

 

     คริสไม่ได้สนที่ชานยอลพูดเลยสักนิด เขาเพียงแค่พูดต่อไปตามที่เขาอยากพูดเท่านั้น

 

 

     "ผิดที่ร้องไห้ ผิดที่ทำให้เค้าเป็นห่วง ผิดที่น้ำตาของชานยอลที่ไหลออกมาทำให้เขาปวดใจ ผิดที่เอาแต่ใจ ผิดที่ทำตัวน่ารัก ผิดที่ทำให้เค้ารัก...."

 

 

     คริสจับตัวชานยอลให้นั่งลงบนโซฟาเดียวกับเขา ตอนนี้น้ำตาที่แห้งหายไปแล้วกลับเอ่อขึ้นมาเต็มดวงตาสวยๆของชานยอลอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ชานยอลกับมีความสุขเหลือเกิน

 

 

      "เชื่อได้รึยังว่าผู้ชายที่ชื่อคริสรักชายยอลเพียงคนเดียว"

 

 

     "-////-"

 

 

     "เชื่อหรือยังครับ^^"

 

 

     คริสเลื่อนหน้าผากไปชนกับหน้าผากของชานยอล แล้วพูดจาออดอ้อนสุดๆ

 

 

     "เชื่อก็ได้ -////////- "

 

 

     คริสประกบจูบชานยอลรสชาติจูบครั้งนี้ช่างหวานซึ้งยิ่งกว่าน้ำผึ้งป่า หรือขนมหวานใดๆ คริสค่อยๆ ดันตัวชานยอลให้นอนลงกับโซฟาเพื่อที่จะทำอะไรๆให้สะดวกขึ้น เขาจูบและปัดผมที่ปรกหน้าชานยอลอยู่ออกไป คริสก้มมองใบหน้าใสๆ ของชานยอล เค้าอยากจะมองชานยอลให้นานที่สุดเท่าที่จะทำได้

 

 

      ~ Love, Love, Love, Love,Love Giving me ..Love, Love, Love ~

 

 

     คริสที่กำลังจูบก็ชานยอลอยู่นั้นถึงกลับสะดุ้ง ใครมันโทรมาอีกละคราวนี้ คงจะไม่พ้นซูโฮแน่ๆเลย ทำแบบนี้นะเตี้ยอย่าได้เป็นเพื่อนกับคริสเลยครับ ขัดตอนที่สุด

 

 

      ~ Love, Love, Love, Love,Love Giving me ..Love, Love, Love ~

 

 

     โทรศัพท์ดังขึ้นอีกรอบ คราวนี่เหมือนชานยอลจะรู้ตัวและพยายามเอื้อมมือชี้ไปที่โทรศัพท์ 

 

 

     "ฮื่อ...หะ..หายใจไม่ทันอ่ะคริสแกล้งเค้า รับโทรศัพท์เร็วสิ"

 

 

     "ไม่เอาอ่ะตอนนี้ควรจะเป็นเวลาของเค้ากับชานยอลสิ"

 

 

     "คริส เค้าไม่ชอบคนดื้อ คริสอย่าดื้อสิ"

 

 

     คริสมองหน้าชานยอลเหมือนจะไม่ยอมทำตามที่พูด แต่พอมองหน้าชานยอลที่เอาจริงอยู่ตอนนี้แล้ว เขาเลยจำเป็นต้องรับโทรศัพท์ซะ

 

 

     "มีอะไร"

 

 

     [ คริส มีเรื่องเซอร์ไพรซ์ว่ะ ]

 

 

     "เซอร์ไพรซ์บ้าอะไรตอนนี้แกกำลังขัดจังหวะฉันสุดๆ"

 

 

     [ ก็เซอร์ไพรซ์ที่ว่าคือซิ่วหมินกับเฉินอยู่ในห้องแกแล้วตอนนี้ก็อัดคลิปพวกแกไว้เรียบร้อยแล้วว่ะ ]

 

 

     "ไอ้.."

 

 

      ซูโฮตัดสายไปก่อนที่คริสจะด่าออกมา แต่ตอนนี้เขาโกรธเพื่อนตัวแสบของเขามากเล่นแบบนี้ ระวังจะเจอคืนสาหัสกว่าหลายเท่านะไอ้พวกตัวเตี้ย

 

 

     "ออกมา..ออกมา!!!"

 

 

     เฉินกับซิ่วหมินวิ่งออกมาจากที่หลบ ตอนนี้ชานยอลเอ๋อไปชั่วขณะที่เห็นคนอื่นอยู่ด้วย ดีนะที่คริสยังไม่ทำอะไรเกินเลยไปกว่านี้ ไม่งั้นชานยอลคงอายจนแทรกตัวลงในพื้นดินแน่ๆ เลย

 

 

     "ผมเป็นอากาศกำลังล่องลอยอยู่ คุณไม่มีทางมองเห็นผมได้หรอกนะ"

 

 

     เฉินโผล่ออกมาจากหลังมานของห้องคริส แล้วทำท่าตลกๆ ล่องลอยไปมาเหมือนตัวเองเป็นอากาศ มันดูตลกเกินไปนะบางที

 

 

      "ผมเป็นแค่เพียงฝุ่นๆๆๆๆ ละอองเล็กๆๆๆ  ผ่านตาคุณไปก็เท่านั้น"

 

 

    ซิ่วหมินทำตัวลีบๆ แล้วเดินออกมาจากห้องนอนของคริส และยิ้มแหยๆนั่นอีก คิดว่าน่ารักล่ะสิ โตขนาดนี้แล้วแท้ๆ

 

 

     "พวกแกเอาคลิปที่ถ่ายมา"

 

 

     "อะไร๊! มิมีน๊ะ!! ตัวเองอย่าใสร้ายพวกเก๊าสองคนจิ"

 

 

     ซิ่วหมินปฏิเสธเสียงสูง

 

 

     "ไม่ต้องมาทำน่ารักแอบแบ๊ว ยังไงชานยอลของฉันก็น่ารักกว่าพวกแกอยู่ดี"

 

 

     คริสหัวไปมองชานยอลหลังจากหยอดมุขเสร็จ แต่ที่คิดว่าชานยอลจะเขินอายตอนนี้กลับยังไม่หายจากอาการเอ๋อกระทันหัน เพราะเพื่อนตัวเตี้ยนี่มันร้ายกันจริงๆ

 

 

     "พวกฉันไปก่อนนะ ขอร้องปล่อยพวกฉันไปเถอะ นะจ๊ะพี่ชาย"

 

 

     "ได้ตอนนี้พวกแกออกไปเลย"

 

 

     "ขอบคุณครับ"

 

 

     เฉินกับซิ่วหมินรีบวิ่งออกไปจากห้อง แต่คริสก็ตะโกนไล่หลังไป

 

 

     "คิดบัญชีแค้นกันทีหลังแน่ ไม่ต้องดีใจ"

 

 

     คริสหันมามองชานยอลซึ่งตอนนี้ยังไม่หายเอ๋อ และไม่รับรู้อะไรเลย

 

 

     "ชานยอล"

 

 

     ชานยอลยังไม่หัน คริสก็ขโมยจูบชานยอบไปอีกรอบ จนเหมือนกับชานยอลจะขาดอากาศเล็กน้อยถึงรู้สึกตัว

 

 

     "หายเอ๋อยังครับคนดี"

 

 

     "ไม่ได้เอ๋อสักหน่อย คริสอย่ามั่วนะ"

 

 

     ชานยอลทำหน้างอนแล้วก็หันไปทางอื่น

 

 

     "อย่างอนเค้านะชานยอล เค้ารักตัวเองนะครับ"

 

 

     "ไม่ได้งอน ซะหน่อย"

 

 

     "ไม่ได้งอน งั้นบอกรักเค้าหน่อยสิ เค้าอยากฟังอ่ะ"

 

 

     "ไม่เอา"

 

 

     ชานยอลปฏิเสธด้วยคำพูด แล้วยังส่ายหน้าเสริม

 

 

     "ทำไมอ่ะ ก็เขาอยากฟังนี่นา ชานยอลไม่รักเขาหรอ ?"

 

 

     คริสทำหน้าอ้อนๆ บอกแล้วไงหน้าโหดๆมาทำแบบนี้มันจะดูตลกไปนะ

 

 

     "ก็ได้ ฟังดีๆนะ รอบเดียวด้วย"

 

 

     คริสมองหน้าชานยอลอย่างตั้งใจฟังสุดๆ

 

 

     "ชานยอลรักคริสที่สุดเลย -/////-"

 

 

     คริสยิ้มจนแก้มแทบปริ เพราะคนข้างหน้าเขาตะโกนออกมาซะดังลั่นเลย ชานยอลน่ารักจริงๆ

 

 

     แต่ที่น่าแปลกคืนตอนนี้กลับมีเสียงแทรกขึ้นมา จากทางห้องนอนคริส เป็นอีกครั้งที่เหมือนกับจะโดนขัดจังหวะด้วยเสียง

 

 

     "ฮิ้วววววว"

 

 

     "พวกแกนี่มัน..."

 

 

     หลังจากที่หันไปทางห้องนอนก็พบเพื่อนๆอีกหลายคน เหมือนจะเจอทุกช๊อตที่คริสและชานยอลอยู่ด้วยกันตั้งแต่ต้น พระเจ้านี่มันมากันหมดเลยหรอวะ

 

 

     "ขัดจังหวะฉันจำไว้พวกแกตาย!!!!"

 

 

     ตอนนี้ชานยอลไม่ได้นิ่งเอ๋อเหมือนรอบที่แล้ว แต่กลับหัวเราะกับท่าทางหัวเสียของคริสที่ตอนนี้วิ่งไล่เตะเพื่อนเขาอ้อมห้อง แต่คนที่โดนหนักสุดตอนนี้คือ จงอินเพราะจงอินเป็นคนถือกล้อง และแบคฮยอนที่ตอนนี้แลบลิ้นปริ้นตาใส่อย่างท้าทาย วิ่งกันจนเหนื่อยหมด

 

 

     "คริสเหนื่อยป่ะ มาเค้าให้รางวัล"

 

 

      พูดจบชานยอลก็เดินไปคล้องคอคริสแล้วจูบอย่างดูดดื่มไม่อายใครเลย คนที่อายตอนนี้กับเป็นคนที่อยู่รอบๆมากกว่า หน้าแดงกันไปเป็นแถบๆ แต่ก็ไม่วายมาเสียงแซวตามมา แต่ตอนนี้สิ่งที่คริสและชานยอลคิดเหมือนกันก็คือ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นจะไม่มีทางปล่อยคนตรงหน้าไปอย่าเด็ดขาด เชื่อสิ

 

 

 

 

---------

 

 

แต่งแนวน่ารักๆ หวานๆไม่ค่อยเก่ง

แต่ก็ต้องขอบคุณมากๆนะคะ ที่อ่านมาจบจบได้

อาจจะไม่ฟินเท่าที่ควรก็ขอโทษจริงๆค่ะ

><

พี่คริสน้องยอลรักกันๆ